Një emër që po shkëlqen në kinematografinë amerikane është edhe shqiptarja e famshme Masiela Lusha. Një personalitet shumë i thjeshtë i saj bën që të njohësh edhe brendësinë, qoftë përmes një interviste.
E martuar dhe nënë e dy fëmijëve, 35-vjeçarja vjen në një intervistë ku flet ndryshe nga herët e tjera, një rrëfim jo për jetën dhe artin, por për personalitetin e saj.
Në fotot e reja të realizuara shfaqesh e guximshme, ndryshe nga herët e tjera, a është ky një konstatim i drejtë?
Masiela Lusha: E vlerësoj karakterizimin. Ndiej që çdo kapitull i jetës kërkon një rregullim dhe rivlerësim të mënyrës se si lëvizim nëpër botë. Ndoshta të qenit nënë po më bën më të guximshme dhe të turpshme. Ndoshta, nënndërgjegjeshëm, unë jam rritur më shumë e guximshme për të qëndruar si një përfaqësim i asaj që është e mundur për fëmijët tanë.
A ndiheni sikur po e gjeni përsëri veten?
Masiela Lusha: Jo krejt. Mbase më pyet përsëri pas disa kapitujve të tjerë të jetës. Momenti kur “gjej” veten time, është momenti që ndalem së jetuari.
Si nënë e dy fëmijëve, në një botë të mediave sociale në një skenë publike, nën vëzhgim të pamëshirshëm, si i mësoni fëmijët tuaj të jenë të guximshëm?
Masiela Lusha: Unë nuk mund t’iu mësoj domosdoshmërisht fëmijëve të mi guximin ose cilësi të tjera, pasi ndiej se këto janë karakteristika të brendshme të gjetura që nga lindja. Fëmijët e mi nuk mund të ishin më ndryshe nga njëri-tjetri, pa marrë parasysh atë që unë inkurajoj si nënë e tyre.
Unë thjesht mund t’i mësoj ata të vlerësojnë artin e dështimit aq sa tërhiqen nga ngrohtësia e suksesit. Kur nuk kemi frikë të dështojmë, ne i kapërcejmë kufizimet tona. Përmes dështimit që ne mësojmë. Ka bukuri në thjesht përpjekjen, në të qenurit jopalogjetike në pasionin dhe bindjen e dikujt. Thjesht dua që ata të dinë se me të vërtetë nuk ka kufizime se kush mund të jenë dhe si mund të jenë në botë.
Si një person publik, si e trajtoni zhgënjimin e keqkuptimit të vazhdueshëm? Cili mendoni se është keqkuptimi më i madh për ju?
Masiela Lusha: Ndiej se kur udhëheqim me respekt të ndërsjellë, është e vështirë të keqkuptojmë njëri-tjetrin. Thjesht duhet të bëjmë më shumë pyetje për sqarim.
Viti që lamë pas ishte shumë sfidues, a ke ndonjë mesazh për lexuesit tanë?
Masiela Lusha: Ka qenë një vit tepër sfidues, duke na kufizuar, duke na përcaktuar, duke na detyruar të shohim botën përmes një lenteje tjetër. Sidoqoftë, besoj se kemi gjetur një strukturë të re mirënjohjeje. Unë do të doja të besoja se ne do të udhëhiqemi me një ndjenjë lehtësimi në 2021, një ndjenjë të padurimit me diell, si një fëmijë për të eksploruar botën përsëri.
Si grua, çfarë do të thotë të jesh me të vërtetë e lirë? Dhe për të jetuar me guxim?
Masiela Lusha: Si burra dhe gra, që nga lindja ne jemi të drejtuar të sillemi në një mënyrë të caktuar, të tërheqim një vëmendje të caktuar, të flasim në një mënyrë të caktuar. Liria do të thotë të humbasësh kufijtë dhe pritjet, në lidhje me atë se si ndihemi dhe të shohim thjesht brenda, duke iu përgjigjur vetëm vetes.
Si të pëlqente të visheshe kur ishe më e re?
Masiela Lusha: Më kujtohet se kam provuar stile të ndryshme çdo muaj, duke u përpjekur të gjej personalitetin që më përshtatet më shumë. Mund të ndryshoj përsëri pas disa vitesh. Gratë shpesh ndihen të detyruara të jetojnë në përputhje me standardet e “nënës së përsosur” dhe “gruas së përsosur”.
A mendoni se kjo ide e përsosmërisë është e rrezikshme dhe e dëmshme për gratë?
Masiela Lusha: Sigurisht që është e rrezikshme. Sa më të errët të jemi me betejat tona autentike, aq më e dëmshme mund të ndihet për ata që kërkojnë siguri se dhimbja e tyre është e vërtetë dhe e natyrshme. Ne nuk jemi të dizajnuar të jemi perfekt si specie dhe fatmirësisht shoqëria jonë po evoluon në një nivel të ri autenticiteti dhe e kam përqafuar këtë. Ne kemi hapur kaq shumë dialogë rreth lumturisë dhe shëndetit mendor në kaq shumë platforma, saqë nuk kërkon më shumë kërkim për të ndier ngushëllim dhe mirëkuptim midis një grupi të fortë mbështetjeje. Jam shumë krenare për sistemet që janë vendosur në vend dhe përpjekjen që qëndron pas hulumtimit dhe respektin e ri për terapinë.
A jeni ndjerë ndonjëherë e kufizuar në jetën tuaj?
Masiela Lusha: Sigurisht. Shpesh, e kam kufizuar veten. Dhe shpesh jam penduar. Konstatoj se kufizimi shoqërohet me pasiguri. Ata janë një palë fantazma, të lidhura së bashku. Është e vështirë t’i ndash ato.
A ka pasur progres në Hollywood?
Masiela Lusha: Fatkeqësisht, nuk ka progres të mjaftueshëm për të pasqyruar shoqërinë tonë. Ndiej se kemi shumë më shumë punë për të bërë me përfaqësimin autentik të kulturave. Sidoqoftë, është ngrohje dhe e admirueshme të shohësh kompani si “Pixar” të jenë proaktive me përfaqësimin e tyre të kulturave. Për shembull, drejtorët e filmit të “Pixar”, Soul, punësuan konsulentë për të siguruar që filmi i tyre të shmangte stereotipet e errëta. Një fillim kaq fantastik.
A keni ndërtuar një shtëpi në Shqipëri? A mund të na tregoni për vendim që do merrni?
Masiela Lusha: Ka diçka vërtet ngushëlluese dhe të ngrohtë për Shqipërinë, malet dhe bregdetin e saj. Unë do të doja t’i sillja fëmijët e mi në vendin tim një ditë, për t’i njohur ata me familjarët e tyre. Megjithatë, aktualisht ndërtimi i një shtëpie është lajm i mirë për mua, sigurisht që jam e hapur për idenë.
Keni udhëtuar nëpër botë si aktore, cili është vendi juaj i preferuar?
Masiela Lusha: Si aktorë, duket sikur punojmë në një cirk udhëtues. Ne jetojmë si vendas në kaq shumë pjesë të botës për hapësirën e tërë produksionit, kështu që dashuria ime për të vendet në të cilat kam punuar, është e thellë. Ndiej që një pjesë e imja është e endur në pjesët e botës, në të cilën kam filmuar.
E dua Argjentinën për atmosferën e ngrohtë të ngjashme me mjaltin nëpër rrugë. Kaq shumë dashuri dhe paqe, aq vlerësim të pasur për historinë e tyre dhe sesi e gjetën zërin e tyre gjatë dekadave. E dua Kinën për njerëzit e qeshur, që ishin jashtëzakonisht të zellshëm dhe të sjellshëm.
Ata më mësuan me durim nuancat e kulturës dhe gjuhës së tyre ndërsa isha atje, të etur për të mësuar më shumë për kulturën tonë në kthim. Sigurisht, Shqipëria nuk ka nevojë për prezantim. Nuk është sekret që kultura jonë është një nga më mikpritësit dhe më të hirshmet, dhe mbart një nga nivelet më të larta të shkrim-leximit në botë. Do ta dua përgjithmonë Shqipërinë për të qenë një pjesë e shpirtit tim, integritetit tim dhe dashurisë sime. Gjithmonë do të ndihem si në shtëpinë time në Shqipëri dhe me popullin shqiptar.
Flisni për dëshirën për të inkurajuar fëmijët tuaj për të eksploruar botën, përfshirë botën e ideve dhe shprehjes. A mund të jepni një shembull specifik të një kohe kur ju dhe familja juaj personalisht jeni grindur kundër këtyre llojeve të kufinjve të pashprehur shoqërorë?
Masiela Lusha: Si refugjatë, unë dhe nëna ime kemi përjetuar mjaft fatkeqësi. Ne gjithashtu kemi përjetuar respekt dhe dashuri të pakushtëzuar për atë që ishim natyrshëm, përtej rrethanave tona. Fatkeqësia jonë nuk është aq unike, thjesht na vendos në një pozicion për të ndjerë dashuri të pakushtëzuar nga njerëz dhe komunitete të ndryshme në të gjithë botën.
Thoni se doni liri për të tjerët. Çfarë do të thuash me këtë?
Masiela Lusha: Ne jetojmë në një spektër kaq të pasur të kulturave në të gjithë botën. Thjesht dua që çdo kulturë dhe çdo zë të dëgjohet dhe respektohet. Liria më e madhe nga të gjitha është liria për të eksploruar, për të mësuar dhe për të dashur.
/Panoramaplus.al/ Nga Blerand Rexhepi
