Menjëherë pas ndeshjes Milan-Bryzh 3-1, kur lotët e emocioneve për golin debutues (të anuluar) të Kamardës ishin ende të freskëta, një boshllëk nën tribunën e ultrave milanistë ra në sy më shumë sesa të tjerët.Ai i lënë nga Rafael Leao, i cili zgjodhi të shkonte drejt e në dhomat e zhveshjes, në vend që të festonte tri pikët me shokët. A përbën portugez një çështje te Milani? Ndoshta, por e njëjta situatë mund të shihet nga një këndvështrim tjetër. Fonseka po e mban stekën drejt me zgjedhjet e tij dhe, mbi të gjitha, ndoshta për herë të parë që kur Leao erdhi te Milani, konkurrentët e tij po gjejnë vazhdimësi performance, pavarësisht nëse janë si titullarë apo zëvendësues. Okafor dhe Çukvueze, në fakt, si kundër Udinezes, ishin po aq vendimtarë sa Pulisiç dhe Reijnders, duke i mbështetur me qetësi vendimet e trajnerit.

DYSHJA E RE – Pikërisht këtu qëndron ajo që mund të jetë një nga pikat kthese të sezonit të kuqezinjve dhe, kush e di, aventura e trajnerit luzitanit në stolin e “Djallit”. Duke lënë mënjanë Leaon, i cili po përjeton qartë një moment (mjaft të gjatë) të vështirë në fushë, siç dëshmohet nga goli i vetëm në 21 paraqitjet e fundit zyrtare mes Milanit dhe Portugalisë, le të fokusojmë në qendër të vëmendjes ata që deri më tani e kishin detyruar portugezin të punonte ndoshta mbi normë me përgjegjësi të tepruar mbi supe. Noah Okafor dhe Samuel Çukvueze u erdhën te Milani në verën e vitit 2023 dhe pas një viti prove nën urdhrat e Piolit, me disa gola si zëvendësues për zviceranin dhe pak ose aspak për nigerianin, këtë sezon atyre iu kërkuar menjëherë hovi cilësor për të merituar kuqezinjtë, duke garantuar cilësi në rrotacion.

MOMENT KONFIRMIMESH Vetëkuptohet që dy ndeshje, me Udinezen dhe Bruges, nuk mund të konsiderohen rregull dhe Bolonja bëhet një test themelor për të dy për të konfirmuar përparimin, por intensiteti dhe cilësia në lojërat e vendosura nga të dy ishin situata të rralla parë në muajt e mëparshëm.

“Kishim nevojë për Okafor dhe Çukvueze”, tha Fonseka pas ndeshjes, duke u distancuar nga argumenti i Leaos dhe faktet i dhanë të drejtë pikërisht si kundër Udinezes: “Ne u përmirësuam me hyrjen e Çukvueze dhe Okafor, edhe falë transferimit të Pulisiç si fantazist”.

Dhe pikërisht aty qëndron një aspekt tjetër që nuk duhet nënvlerësuar. Që kur mbërriti te Milani, Kristian Pulisiç ka marrë qartë rolin e liderit të vërtetë teknik të skuadrës, superior teknikisht dhe në lidership ndaj shumicës së bashkëlojtarëve të tij. Te kuqezinjtë, megjithatë, pothuajse gjithmonë amerikani ka luajtur gjerësisht në të djathtë, duke dhënë ndjesinë e të qenit i mbyllur në një rol që nuk ishte kurrë i tij dhe në të cilin vizioni i tij për lojën e forca fizike janë të kufizuara.

E sigurt është se për të pasur Pulisiçin pas shpinës së sulmuesit është e nevojshme që anësorët sulmues, të paktën njëri nga të dy, të sakrifikojnë veten në fazën e mbrojtjes, ashtu siç bëri Okafor kundër Udinezes dhe Bryzhit. Megjithatë, Fonseka duket se dëshiron të fillojë sërish nga këtu. A do të ketë të drejtë edhe në këtë aspekt?

REINOLD BAKALLI-PANORAMASPORT.AL

NDIQE LIVE "PANORAMA TV"

---