ARIAN GALDINI
Në agun e një epoke të re, kur pasojat e së shkuarës rëndojnë ende mbi supet tona, ndërsa zhurma e një bote të ndarë mes shpërbërjes dhe homogjenizimit kumbon gjithandej, neoshqiptarizmi ngrihet si një flamur shprese, si një thirrje e thellë për zgjim, lartësim dhe ripërtëritje kombëtare. Unë, shqiptari i neoshqiptarizmës, jam biri i një kombi që i ka rrënjët në nder, në vlerë dhe në shpirtin e pamposhtur të shqiptarizmit. Jam fryma e re që kërkon të ndërtojë të ardhmen mbi themelet e vyera të së kaluarës, duke marrë më të mirën nga tradita dhe duke përqafuar cilësitë më të shëndetshme të modernitetit properëndimor. Njeriu i Ri, i Zbrazët dhe Woke: Tri Hijet mbi Kombin. Përballë meje qëndrojnë hijet e tri krijesave të epokave të mëdha të shpërbërjes njerëzore: Njeriu i Ri i komunizmit, i projektuar për të shkatërruar individualitetin dhe lirinë në emër të kolektivizmit totalitar; Njeriu i Zbrazët i postkomunizmit, që humbi shpirtin në tregun e moralit dhe vlerave dhe Njeriu Woke, produkt i një universalizmi ekstrem, që i mohon rrënjët dhe shpirtin kombëtar. Këto figura janë mishërime të krizave që kanë mbuluar kombin tim, duke i rrëmbyer shpirtin dhe besimin te vetja. Por unë, shqiptari i neoshqiptarizmës, nuk kam frikë nga këto hije.
Unë jam i thirrur për të luftuar me të vërtetën e traditës dhe vizionin e së ardhmes. Unë jam bir i një brezi që refuzon të jetë viktimë e së kaluarës apo konsumator i boshtësisë moderne. Siç thoshte Gjergj Fishta, “Nderi asht shpirti i kombit” dhe unë jam këtu për ta rikthyer këtë shpirt. Rikthim në Vlera: Bashkimi i traditës me modernitetin. Neoshqiptarizmi nuk është një kthim mbrapa në një nostalgji të verbër për të kaluarën, por një përpjekje për të rimarrë moralin e besës, nderin e shqiptarit të dikurshëm dhe dinjitetin e përbashkët, duke i harmonizuar ato me të arriturat më të mira të modernitetit. Është një filozofi që sheh në të kaluarën jo vetëm rrënjët, por edhe forcën për të përballuar sfidat e së ardhmes. Siç theksonte Mithat Frashëri, “Një popull i fortë është ai që mban gjallë familjen dhe kombin”. Neoshqiptarizmi kërkon të rikthejë familjen shqiptare si bërthamën e shoqërisë, aty ku vlerat kultivohen, aty ku nderi dhe dashuria për atdheun mësohen që në vogëli. Në këtë familje, roli i prindërimit tradicional duhet të rifitojë lavdinë e dikurshme, siç shkruante Pater Anton Harapi, duke i mësuar fëmijëve dashurinë për tokën, respektin për të moshuarit dhe përgjegjësinë ndaj brezave të ardhshëm. Në të njëjtën kohë, neoshqiptarizmi përqafon modernitetin e ndërtuar mbi moralin konservator properëndimor.
Siç thekson Roger Scruton, “Tradita është një bashkëbisedim mes të vdekurve, të gjallëve dhe atyre që do të vijnë”. Unë jam shqiptari që kërkon të jetë urë mes brezave, duke ruajtur ato që janë të shenjta dhe duke përmirësuar ato që kërkojnë përsosje. Pro familjes, pro jetës, pro zhvillimit dhe progresit. Në një botë që shpesh e sheh progresin si shkatërrim të traditës, unë jam shqiptari që e sheh progresin si një harmoni mes të kaluarës dhe të ardhmes. Jam pro familjes, sepse familja është strehë dhe forcë. Jam pro jetës, sepse çdo jetë është një dhuratë hyjnore që ndërton të ardhmen e kombit. Jam pro zhvillimit dhe progresit, sepse besoj tek një modernitet që i shërben njeriut dhe jo një njeri që i shërben modernitetit. Neoshqiptarizmi si sfidë ndaj tiranisë së këtij shekulli.
Unë, shqiptari i neoshqiptarizmës, jam i thirrur të përballem me një botë që përpiqet të më largojë nga rrënjët e mia. Sami Frashëri shkruante: “Për të qeverisur një komb, duhet më parë ta njohësh”. Dhe unë besoj se shqiptarët duhet të qeverisin fatin e tyre duke njohur dhe dashur kombin e tyre. Unë jam sfidues ndaj komunizmit që vrau shpirtin, ndaj postkomunizmit që vrau shpresën dhe ndaj universizmit modern që përpiqet të vrasë identitetin tim kombëtar. Siç shkruante Faik Konica, “Shqipëria nuk ka nevojë për të huaj që të na shpëtojnë, por për shqiptarë që e kuptojnë vlerën e tyre”
Thirrja e neoshqiptarizmit: Zgjimi dhe Lartësimi Kombëtar. Në këtë udhë të re, unë nuk jam vetëm. Neoshqiptarizmi është një lëvizje që thërret çdo shqiptar të zgjohet, të ngrihet dhe të ecë përpara me nder, me dinjitet dhe me krenari. Siç shkruante Branko Merxhani, “Një komb pa një ideal është një trup pa shpirt”. Dhe ideali im është një Shqipëri që i përket vetes, që lulëzon mbi themelet e së kaluarës dhe ndërton të ardhmen mbi shtyllat e nderit, familjes dhe meritës. Neoshqiptarizmi është një thirrje për të bashkuar fisnikërinë e shqiptarit të dikurshëm me dinamizmin e shqiptarit modern. Është një mision për të shëruar plagët e së shkuarës dhe për të ndërtuar një të ardhme të drejtë dhe të begatë për brezat që vijnë. Unë, shqiptari i neoshqiptarizmës. Unë jam shqiptar i një epoke të re. Jam pasardhësi i Fishtëve, i Kutelëve, i Poradecit dhe jam trashëgimtar i atyre që kanë derdhur djersë e gjak për këtë tokë. Por, jam edhe fryma e re që kërkon të ndërtojë një Shqipëri moderne, të drejtë dhe të begatë. Unë jam shqiptari i neoshqiptarizmës. Unë jam ai që beson se mund të ekzistojë një harmoni mes traditës dhe modernitetit. Unë jam ai që sheh të ardhmen me optimizëm dhe krenari. Dhe unë jam thirrja për një Shqipëri me rrënjë në vlera dhe degë drejt qiellit të mundësive të pafundme. Le të ndërtojmë së bashku një komb që do të qëndrojë si një shembull i nderit dhe i vlerës për të gjithë botën. Unë jam shqiptari i neoshqiptarizmës. Po ti?
NDIQE LIVE "PANORAMA TV" © Panorama.al
